Circulair 3

De drie panden aan de Carillonstraat 2-4 en Mauvestraat 37 in Amsterdam Zuid zijn gebouwd in 1922 en maken deel uit van een gesloten bouwblok ontworpen door architect J. Prins Jr.

Een eeuw na oprichting zijn de panden in opdracht van Rochdale door Slokker Bouwgroep op hoog niveau gerenoveerd.

Hoog bezoek

Koningin Máxima heeft samen met Brigitte Macron, echtgenote van de Franse president, op woensdag 12 april een bezoek gebracht aan het door ons verbouwde Oosterparkhuis in Amsterdam. Het bezoek was een onderdeel van het staatsbezoek dat de president van Frankrijk, Emmanuel Macron, dinsdag 11 en woensdag 12 april 2023 bracht aan Nederland. 

De energiecrisis hebben we met z’n allen al van ver kunnen zien aankomen, maar blijkbaar is daar toch onvoldoende op geanticipeerd. Hopelijk is de crisis een aanleiding om nu écht werk te gaan maken van de energietransitie.

Op persoonlijk vlak moeten we natuurlijk óók uitkijken dat we niet met een energiecrisis geconfronteerd gaan worden. Om dat te voorkomen moeten we echter níet zuinig zijn met onze energie!

Het voormalige ‘Buurtcentrum Oosterpark’ aan de Derde Oosterparkstraat 159 in Amsterdam is na een uitgebreide verbouwing opgeleverd. VIOS Bouw werkt de opleverpuntjes af terwijl Dynamo het pand in gebruik gaat nemen. Het nieuwe 'Oosterparkhuis’ wordt begin volgend jaar feestelijk geopend.

De drie panden aan de Schimmelstraat 36-40 zijn tussen 1882 en 1911 gebouwd en maakten oorspronkelijk deel uit van een bouwstroom van 15 panden. De aan nummer 40 belendende bebouwing is eind jaren 70 gesloopt. De zijgevel van nummer 40 kon daarom nu van ramen voorzien worden die uitkijken op een deel van het speelterrein en Stadsboerderij Zimmer op ‘het landje van Ome Kick’.

De panden zijn in opdracht van Rochdale door Slokker Bouwgroep op hoog niveau gerenoveerd en in oktober 2022 opgeleverd.

De drie panden aan de Schimmelstraat 21-25 zijn in 1880 gebouwd en afgelopen jaar compleet gerenoveerd. Het enige wat voor een deel gelijk is gebleven dat zijn de terugkerende huurders die op 19 mei de (nieuwe) sleutels hebben ontvangen.

We hadden met z’n allen gehoopt dat we COVID-19 achter ons hadden gelaten, maar helaas. Er zijn al veel mensen overleden en nog veel meer zijn behoorlijk ziek geweest. Het eind van de crisis is nog niet in zicht en ik zie ook niet dat we er al veel van geleerd hebben. Wat we wél zien is dat onderhuids ongenoegen zichtbaarder is geworden. Jaren van neoliberaal beleid hebben ons geleerd om voor ons zelf te zorgen, maar hebben ons misschien wel verleerd om grootmoedig óók voor elkaar te zorgen.

Na een intensieve voorbereiding worden momenteel in de Schimmelstraat in Amsterdam zes panden grondig gerenoveerd.

Humor relativeert.

En we hadden iedereen vorig jaar nog wel een ‘onbezorgd 2020’ toegewenst. Maar we kregen zorgen. Om COVID-19. En omdat we daardoor zo veel mogelijk thuis moesten blijven lieten we en ook nog eens heel veel pakjes bezorgen! 2021 wordt vast gezelliger. We wensen iedereen gezondheid én veerkracht!

Humor relativeert. 

Ontzettend handig dat online shoppen; je hebt heel veel keuze en je kunt eenvoudig de prijzen vergelijken. Maar ik maak mij wel een beetje zorgen om de buurtwinkels. Die winkels zijn heel belangrijk voor de leefbaarheid in de buurt. Doe dus zo veel mogelijk de dagelijkse inkopen bij die aardige winkelier om de hoek.

En dan heb ik het nog niet over de impact van e-commerce op het milieu. Met name de verpakkingen en het vervoer over de laatste kilometer kunnen een negatieve invloed hebben. Dus als je dan toch online bestelt kies dan een postorderbedrijf dat duurzaamheid hoog in het vaandel heeft, vermijdt de hele snelle bezorgservice en zorg dat je thuis bent als de bezorger langs komt of laat het pakketje naar een afhaalpunt brengen. Pak dan zeker niet auto om het pakketje daar op te halen, want dan ben je niet goed bezig.

Deze Amsterdammer is verdrietig dat een markante Rotterdammer naar Honoloeloe is afgereisd.

Locatie, locatie, locatie

In de 14e eeuw beschikten de monniken van Meteora al over deze wijsheid.

Er werd in 2018 heel wat afgeërgerd. Over toeristen, Zwarte Piet, dividendbelasting, files, de droge zomer, Me Too, asielzoekers, Trump, uitzetting van kinderen, Airbnb, klimaatakkoord, Pact van Marrakech… Best wel zaken om je zorgen om te maken, maar kom op het gaat met de meeste Nederlanders toch best wel goed.

Bewaar de ergernissen dus voor een ouderwets potje  Mens-erger-je niet en ga goedgemutst het nieuwe jaar in!

De vakantieperiode breekt aan en velen van ons vliegen er weer op uit. Dat wil zeggen; om onze voetafdruk te verkleinen vliegen we natuurlijk niet meer. En we hóeven ook niet samen in een vliegtuig te stappen om verder te komen. We kunnen ook gewoon samenwerken. Niet ver van huis en toch verder komen. Wéér een tegenstrijdigheid opgelost! :-)

Met enige regelmaat pak ik de, tegenwoordig virtuele, schaar als ik op een cartoon stuit die ik echt leuk vind. Humor zorgt niet alleen voor een glimlach maar zorgt ook voor een gevoel van verbondenheid door ons vermogen tot relativeren te stimuleren. Niet onbelangrijk in mijn vak :-) In mei 2010 archiveerde ik deze cartoon van ‘geek & poke’. Visionair, of een mooi bewijs van het bestaan van ’trendcirkels’?

Omdat er in de bouw altijd aan unieke projecten gewerkt wordt is het van groot belang dat alle partijen dezelfde verwachting hebben van het einddoel én dat ze weten wat ze elkaar kunnen verwachten om dat doel te bereiken.
Daartoe worden heel veel dikke contracten opgesteld, maar is er regelmatig onvoldoende ruimte voor communicatie. Een handig hulpmiddel daarbij is vragen stellen.

Een tegenstelling is voor ontwerpers een dankbare bron van inspiratie. Het verenigen van tegengestelde uitgangspunten leidt vaak tot een goed ontwerp. Om het gewenste resultaat te bereiken is inventiviteit nodig, maar ook humor en relativeringsvermogen. Nederlanders zijn daar om een of andere reden behoorlijk goed in. Je kunt dat ‘polderen’ noemen, maar dat heeft zo’n halfslachtig imago. ‘Dutch design’ klinkt veel beter.

Het streven naar onafhankelijkheid is ook zo’n dilemma. Je wit dan namelijk onafhankelijk worden ván iets of iemand. Om onafhankelijk te kunnen zijn moet je die speciale band eerst onder ogen zien en accepteren.

Om huidige problemen ten aanzien van solidariteit, identiteit, ongelijkheid etc. te helpen oplossen stel ik daarom voor dat de Nederlandse ontwerpers zich in 2018 massaal gaan focussen op het streven naar onafscheidelijkheid!

Er zijn steeds meer signalen dat jonge gezinnen de stad verlaten. Het aantal gezinnen dat in Amsterdam nog binnen de grachtengordel woont is al beperkt, maar het wordt voor gezinnen ook bijna onmogelijk om een betaalbaar huis binnen de Ring te vinden. Iedereen is het er over eens dat deze ontwikkeling op de lange termijn nadelig is voor de leefbaarheid in de stad.

De wet van vraag en aanbod kunnen en willen we niet afschaffen, dus moeten er méér woningen gebouwd worden. Maar ik pleit er dan wel voor dat de overheid beter gaat sturen op de grootte van de nieuw te bouwen woningen. Door de bouw van veel kleine woningen neemt de prijs per m2 namelijk toe. Gezinswoningen worden daardoor voor een steeds kleinere groep bereikbaar.

Negeer de halfverwarde wegen en blijf gewoon links aanhouden !!!  :-)

Het Engelse BUILD heeft Kruunenberg Architecten verkozen tot ‘Small Design Team of the Year 2016 - Netherlands’. Ze zijn tot dat oordeel gekomen op basis van het ‘Best Dutch Housing Renovation Project: Knijtijzerpanden | Jan Voermanstraat e.o.’.
Zoals je zult begrijpen zijn er zo heel wat prijzen te verdelen, maar elke prijs is er één dus zijn wij er trots op. Bovendien hebben wij een mooie oorkonde ontvangen!

Ontwerpers smullen van opgaven met tegenstrijdige eisen. Dat geeft hen namelijk de mogelijkheid om met onorthodoxe oplossingen te komen. Met de vakantie voor de deur wil ik een ontwerp-dilemma onder uw aandacht brengen waar u eens bij stil kunt staan als u op Route du Soleil in de file staat.

Bij een personenauto met vier deuren is het streven om voor de passagiers op de achterbank een raam te ontwerpen dat geheel open kan, en dus niet zo’n ouderwets klempraam. Daarnaast wil de bestuurder een zo klein mogelijke dode hoek en juist daar dus een groot raam. Deze uitgangspunten zijn simpel oplosbaar, zij het niet dat de achterdeur afgesloten moet kunnen worden. En precies dat slot zit in de weg omdat het raam bij het openen in de portier moet verdwijnen. Er zijn al heel wat oplossingen bedacht, maar weinig zijn bevredigend. Vooral de oplossingen met een ‘onzichtbaar’ tussenstijltje zijn tenenkrommend. Gek genoeg is de kwaliteit van de oplossing niet evenredig met de aanschafkosten van de betreffende auto.
Misschien kan een soort espagnolet ontwikkeld worden, waarbij de sluitstang boven en onder in de carrosserie grijpt en aldus het raam de ruimte geeft om ongestoord in de portier te kunnen verdwijnen.

Bij het lezen van de rubriek ‘Déjà vu’ in Het Parool wordt meestal pijnlijk duidelijk hoe onzorgvuldig gebouwen onderhouden en verbouwd worden.
Op 2 februari was er in de rubriek echter aandacht voor de verbouwing van het restaurant aan de Noordwal; nu ‘il Pecorino Wilhelmina Dok’. In dit geval heeft de verbouwing geresulteerd in een béter gebouw. Het samenspel van gesloten gevelvlakken en puien is interessanter; de kleurstelling is beter en de gevelreklame zit op de juiste plaats. Ook is het volume vergroot, hetgeen recht doet aan de locatie ‘aan het overkant van het IJ’. Het optoppen van dit restaurant zou aanleiding kunnen zijn om eens te onderzoeken of het hele IJplein niet opgetopt zou moeten worden.

---

Afgelopen week was in het nieuws dat steeds meer gezinnen de grote  stad verlaten. De aanleiding voor die berichtgeving was een melding van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Het bureau signaleerde onder meer dat er vorig jaar ruim 39.000 mensen uit Amsterdam vertrokken zijn. De reden zou zijn dat gezinnen in de stad geen passend en betaalbaar huis meer kunnen vinden. Het is dus niet zo dat gezinnen de stad willen verlaten, ze hebben gewoon geen keuze.
Een aantal jaren geleden had ik zelf ervaren dat (jonge) gezinnen van belang zijn voor de samenhang in de buurt. Op initiatief van een buurtbewoonster hebben een aantal mensen, én scholieren, uit de buurt meegeholpen om een naargeestige onderdoorgang op te vrolijken. Het stadsdeel en de woningbouwvereniging faciliteerden het initiatief. Ik hielp mee uit professionele belangstelling (en misschien ook omdat ik vaak een beetje sceptisch sta t.a.v. cosmetische opvrolijk-acties). De andere vrijwilligers waren echter jonge ouders of bíjna ouders. Ondanks hun ongetwijfeld drukke leven wilden zij hun tijd investeren om de buurt een beetje leuker te maken. En dat is gelukt! Na vijf jaar later staat de muurschildering er nog als nieuw bij. Maar misschien nog belangrijker is dat meer buurtbewoners elkaar hebben leren kennen, waardoor je op straat sneller een praatje maakt en ook weer eerder bij andere initiatieven betrokken raakt. Dit netwerk van ouders draagt bij aan de leefbaarheid van de buurt. Laten we ervoor zorgen dat bovengenoemde tendens gestopt kan worden.

Hoge grondprijzen in Amsterdam komen ten goede aan de architectuur

Bij reguliere woningbouw bijvoorbeeld waren de bouwkosten gemiddeld circa 55-60% van de stichtingskosten. Het honorarium van de architect ligt, afhankelijk van de omvang en complexiteit van het project, tussen de 2 en 12% van de bouwkosten (1,1% - 7,2% van de stichtingskosten). De grondprijs is, na de bouwkosten, de belangrijkste kostenpost binnen de stichtingskosten. Dure grond maakt de investering in architectuur dus relatief goedkoper. Maar of wij daar verder zo blij mee moeten zijn …..

Oud & Nieuw

Kijk eens hoe mooi VROOM & DREESMANN in 1932 aan het Rokin stond te zijn. De verschillen ten opzichte van 2016 zijn klein, maar wél beeldbepalend.

1. Het terras is voorzien van een uitbouw. De ritmiek van de kozijnen is weliswaar gelijk gebleven, maar de verhoudingen in de gevel zijn verstoord.
2. De beglazing is vervangen door zonwerende beglazing die werkt als een spiegel waardoor de transparantie verdwenen is.
3. De belettering vervulde een rol in de architectuur. Ondanks dat het logo gewijzigd is had de belettering, als onderdeel van het gebouw, gehandhaafd moeten worden.
4. De luifel en de band van glazen bouwstenen is verwijderd. Daar zal wel een reden voor geweest zijn, maar jammer is het wel. Door het verwijderen van de luifel wordt ook de nadelige invloed van de gewijzigde etalages en entree op de uitstraling van het gebouw vergroot.

Als de ondoordachte veranderingen aan het gebouw kenmerkend waren voor andere aanpassingen binnen het bedrijf, kan ik beter begrijpen waarom V&D het faillissement heeft moeten aanvragen.